Het is vandaag 47 januari en ik (@janinke) heb een interessante opdracht voor je. Niks niet hard werken – alleen januari slayen is al zwaar genoeg. Je hoeft alleen maar iets niét te doen.

Even uitleggen natuurlijk.

Ik vind dat er te veel uitroeptekens gebruikt worden in teksten – een logisch gevolg van die x-posts-per-week-productiekramp.

Die gaat ongeveer zo:
1. Er ‘moet’ iets gepost worden
2. Je weet wéér niet waarover
4. Je gaat naar je contentkalender
5. Het blijkt de dag van de pannenkoek
6. Je faket vanuit die ik-moet-kramp wat enthousiasme
7. En dat zie je.

“Ik ben zo gek op pannenkoeken!!!” 

Schrap de uitroeptekens. Wat blijft er over?

“Ik ben zo gek op pannenkoeken”

Komt niet echt over he?

Omdat er weinig gevoel in zit. Het is makkelijk om dat te compenseren met uitroeptekens, want zo lijkt ’t nog wat. Maar de kracht zit niet in leestekens – en dat vindt je oudtante op Facebook ook.

Daarom deze opdracht: 
Gebruik de rest van de week maar 1 uitroepteken*. Laat de woorden het werk doen. Wat wil je eigenlijk vertellen? Je bent gek op pannenkoeken, maar hoe uit zich dat? “Ik kan er wel 5 achter elkaar op” is niet écht een memorabel feit.

Denk verder dan die eerste associatie. Wat voor leipe vormen neemt jouw liefde voor pannenkoeken aan? Heb je ooit de Mona Lisa geschilderd met beslag? Bakte je pannenkoeken in de vorm van een dinosaurus voor de verjaardag van je kind? Heb je ooit een pannenkoek-eet-wedstrijd gewonnen van dikke Dries – het opperhoofd van alle pannenkoeken? 

Vertel daar eens over. Zonder uitroepteken.

Succes, pannenkoek

*Je mag er eentje gebruiken. Choose wisely.